καταγυιώ

καταγυιῶ, -όω (Α)

εξασθενίζω, αδυνατίζω («ὡς καταγυιοῑ τοὺς πίνοντας», Ιπποκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + γυιῶ «εξασθενίζω, βλάπτω»].